VIDEO
ខ្ញុំជឿថានរណាៗក៏ធ្លាប់ឃើញវីដេអូផ្សព្វផ្សាយ និងអប់រំនេះដែរ ជាពិសេសត្រង់ឈុតដែលចៅស្រីនិយាយពាក្យ «អាចម៍» ពេញៗមាត់។ អ្នកខ្លះពេលឃើញវីដេអូនេះតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ក៏ដូរទៅប៉ុស្តិ៍ផ្សេងព្រោះមិនចង់ឮពាក្យនេះ ជាពិសេសពេលហូបបាយ។ អ្នកខ្លះទៀតមើលហើយសើចធម្មតា ព្រោះអស់សំណើចនឹងវីដេអូនេះប្រើប្រាស់ពាក្យនេះពេញៗមាត់ពេក។ ចំពោះខ្ញុំៗគិតថាវីដេអូមួយនេះ ខុសប្លែកពីវីដេអូផ្សេងៗទៀតដែលនិយាយលើប្រធានបទដូចគ្នា វានិយាយត្រង់ ចំចំណុច មិនលាក់លៀម ហើយដូចស្ថានភាពពិតៗនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ហើយក៏អាចពញ្ញាក់អារម្មណ៍ទស្សនិកជនឲ្យយល់ពីផលវិបាកនៃការបន្ទោរបង់ពាសវាលពាសកាលនោះដែរ។
បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នករស់នៅទីក្រុងគ្រប់ផ្ទះទាំងធំទាំងតូចសុទ្ធតែប្រើប្រាស់បង្គន់អនាម័យ គ្រាន់តែមានទំនើបធំតូចទៅតាមទ្រព្យធនរៀងៗខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី នៅតាមទីជនបទអ្នកស្រុកមិនទាន់មានបង្គន់អនាម័យប្រើគ្រប់ផ្ទះនោះទេ។ ខ្ញុំមិនបាច់លើកឧទាហរណ៍ណាឆ្ងាយនោះទេ គឺនិយាយអំពីស្រុកកំណើតខ្ញុំផ្ទាល់តែម្ដង សព្វថ្ងៃខ្ញុំមករស់នៅទីក្រុងចំណែកឯផ្ទះនៅស្រុកកំណើតនោះមានអ្នកនៅចាំឲ្យតែមិនមានបង្គន់អនាម័យនោះទេ រាល់ពេលមានបុណ្យទានត្រូវទៅស្រុកម្ដង បើកុនខ្លាំងប្រាកដជារត់ទៅគុម្ពត្រប់ គុម្ពចេកហើយ។ ដោយសារតែយើងគិតថា យើងមិនទៅរស់នៅស្រុកកំណើតវិញទើបយើងមិនបានសង់បង្គន់អនាម័យទុកប្រើប្រាស់ពេលទៅម្ដងៗ ឯអ្នកនៅជាមួយប្រហែលជាគាត់ចូលចិត្តទម្លាប់បែបធម្មជាតិច្រើនជាងក៏មិនដឹង?
ជាការពិតទៅ គួរឲ្យខ្មាសអៀនដែរដែលយើងជាម្ចាស់ផ្ទះបែរជាមិនសាងសង់បង្គន់អនាម័យទុកប្រើប្រាស់ បើទោះជាត្រូវប្រើប្រាស់ម្ដងម្កាលក្ដី។ តើមូលហេតុអ្វីបានជាប្រជាជនមិននិយមសង់បង្គន់អនាម័យ? ប្រហែលដូចដែលយើងចូលចិត្តនិយាយលេងថា «វាជាជីធម្មជាតិ» ក៏មិនដឹងបានជាអ្នករស់នៅតាមជនបទខ្លះគាត់មិនធ្វើបង្គន់ ហើយបន្ទោរបង់តាមវាលដើម្បីផ្ដល់ជីវជាតិឲ្យដីសម្រាប់ដាំដំណាំវិញ។ នេះប្រហែលជាមូលហេតុមួយ តែក៏មានមូលហេតុផ្សេងទៀតដែរ ប្រជាជនភាគច្រើនយល់ថាការសងសង់បង្គន់ត្រូវចំណាយប្រាក់ច្រើន ហើយពិបាកថៃទាំ តែការពិតវាមិនដូច្នោះទេ ហើយក៏អាចជួយអ្នកប្រើប្រាស់ឲ្យជៀសផុតពីបញ្ហាមួយចំនួនផងដែរ។ ម៉្យាងទៀត នៅតំបន់ខ្លះដែលរដ្ឋមានគម្រោងសាងសង់បង្គន់អនាម័យឲ្យប្រជាជនៗគាត់សុខចិត្តរង់ចាំដោយមិនសង់បង្គន់ដោយខ្លួនឯងនោះទេ ដូច្នេះក្នុងកំឡុងពេលរង់ចាំនេះ គាត់បន្តបន្ទោរបង់ពាសវាលពាសកាលតាមទម្លាប់។
ជាការពិតទៅ ការបន្ទោរបង់តាមវាលនេះផ្ដល់ផលវិបាកជាច្រើនដល់ប្រជាជនដែលមិនមានបង្គន់អនាម័យប្រើប្រាស់ វាអាចបង្ករឲ្យមានមេរោគឆ្លងជាពិសេសជំងឺរាគរូសដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតប្រសិនបើមិនអាចទទួលការព្យាបាលបានទានពេល។ ជាងនេះទៅទៀត វាក៏អាចបង្ករផលប៉ះពាល់ដល់ទ្វារបន្ទោរបង់ដែរ ព្រោះការកកិតនឹងស្លឹកឈើជាញឹកញយ។ លើសពីនេះ វាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់ការលូតលាស់របស់កុមារដែរ ដែលជាញឹកញយ យើងឃើញក្មេងៗមួយចំនួនមានរូបរាងតូចមិនសមស្របនឹងអាយុរបស់ពួកគេ។
បើតាមទិន្នន័យឆ្នាំ២០១៥ របស់ធនាគារពិភពលោក ប្រជាជនកម្ពុជាតែ ៤២% ប៉ុណ្ណោះដែលមានបង្គន់អនាម័យប្រើប្រាស់ត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះប្រជាជន ៥៨% ឬប្រមាណ ៨លាននាក់នៅតែបន្តបន្ទោរបង់តាមវាល ដោយគ្មានអនាម័យ និងមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការឆ្លងជំងឺដែលបណ្ដាលឲ្យខាតបង់ទាំងពេលវេលា និងថវិកា។ ទោះជាយ៉ាងណា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាអះអាងថាប្រជាជនកម្ពុជានឹងមានបង្គន់អនាម័យនៅគ្រប់ផ្ទះត្រឹមឆ្នាំ២០២៥ (នៅ៨ឆ្នាំទៀត សង្ឃឹមថាគោលដៅនេះនឹងសម្រេចដូចការគ្រោងទុក)។
មកដល់ឆ្នាំ ២០១៧ នេះហើយគ្មានអ្វីគួរឲ្យខ្មាសអៀននោះទេ រឿងត្រូវនិយាយគួរតែនិយាយដើម្បីបានជាប្រយោជន៍ទាំងអស់គ្នា។ ការសាងសង់បង្គន់មិនចំណាយប្រាក់ច្រើននោះទេ ហើយងាយស្រួលក្នុងការថែទាំទៀត លើសពីនេះវាក៏អាចជួយឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ផុតពីជំងឺឆ្លងនានាដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាព ថវិកា និងពេលវេលា។ និយាយចឹង ខ្ញុំនឹងទៅសង់បង្គន់អនាម័យមួយទុកនៅស្រុកកំណើតដែរហើយ។
សេចក្ដីប្រកាស៖ អត្ថបទនេះទទួលបានការឧបត្ថម្ភដោយយុទ្ធនាការសង្គមដើម្បីលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងពីការខ្វះខាតបង្គន់អនាម័យនៅកម្ពុជា។
Like this: ចូលចិត្ត កំពុងផ្ទុក...
